وای چرا این تلفن همرا یا به قول دوستان این طوریه دیوانه می کنه آدم رو یعنی هر دقیقه هوس این رو داری که ببینی فلانی تو اینستا چی گذاشته یا این که تلگرام کی داره چی می گه نمی دونم دقیقا چرا ...؟
یه چند وقت پیش یه پست خونده بودم داشت علت این کار رو شرح می داد به طور خلاصه گفته بود کهوقتی انسان چیز جدید یاد می گیره آدرنالین _اگه اشتباه نکنم_ تو بدن ترشح می شه و از نظر ذهنی احساس خوشی می کنه و این باعث می شه بیشتر و بیشتر به سمتشون کشیده بشه و از زیر کار های دیگه و مسئولیت های مهم در بره چون اون خوشی شاید با کار های دیگه دیر تر به دست بیاد .
این یکی از دلایلی بود که من وبلاگ رو بروز نکردم :{ شدم مثل یه آدم معتاد به اینترنت و البته شبکات بی خود اجتماعی البته اکه این کار ها هدف مند بود و با عشقش آدم می چتید :} خوب بود ولی باس منی که هنوز نیمه ی گم شده ام رو پیدا نکردم چه فایده ای می تونه داشته باشه جزء شب رو صبح و صبح رو شب کردن ...
البته منکر این قضیه نمی شم که اطلاعات خوب و قابل قبولی از بعضی از جاهای این شبکه و دنیای مجازی به چنگ آوردم و در آینده هم خواهم آورد ولی وقتی می شینم سبک سنگین می کنم و کارا مو تو کفه ی ترازو ی ارزش ها می زارم می بینم که سنگینی وقتی که دادم در مقایسه با این اطلاعات نه چندان دقیق که معلوم نیست چه منبعی داره و یا این که تاریخ مصرفشون گذشته یا نه نمی ارزید .
همه ی این اتفاق ها از روز 29 اسفند سال 94 شروع شد که من هم به جمع گوشی هوشمند دارا پیوشتم و این لعنتی من رو تبدیل کرد به یه لعنتی چه طرح هایی برای این که لعنتی نشم داشتم چه کتاب هایی رو انتخاب کرده بودم که با این بخونم اما این زرنگ کوچک با اون اینترنت از خئدش زرنگ تر کاری با من که حتی من دست به کتابای کاغذی م نزدم چه برسه که بخوام باهاش کتاب بخونم....
نمی دونم هر چی جلو تر می رم به این لعنتی وابسته تر می شم تو اینترنت و از گوشه و نزدیک راه حل هایی برای کندن خودم ازش پیدا کردم ولی باید آدم خودش به این نتیجه برسه که تا زمانی که از درون چیزی رو نخواد با اعضای بیرونی بدنش هر کاری بکنه نمی تونه اون رو عوض کنهیه جمله قشنگی بود که می گفت اگه تخم مرغ از بیرون بشکنه حیاتی پایان می پذیرد و اگر از داخل بشکنه حیاتی آغاز می شود...
همین فقط می خواستم یه درد دل کنم باهاتون اگه این مطلب رو خوندین و مفید دیدنش لطف نظر بدیدن اگر همه که نه بازم ممنون....
